வாழ்க்கை ஒரு வட்டம் - குறள் கதை

வாழ்க்கை ஒரு வட்டம்

- முடிவிலி

"டேய் குமாரு, ஏதாவது கான்செப்ட் கிடைச்சுதாடா?" என்று கேட்டான் வெற்றி. 'நான் மட்டும் என்ன கான்செப்ட்டைப் பாக்கெட்லயா வச்சுக்கிட்டு சுத்திட்டு இருக்கேன்?' என்பது போல குமார் பார்ப்பதைக் கண்டு சிரித்தாள் அகல்யா.

"ஏ, அகல்யா, உனக்கு சிரிப்பா இருக்கா? 200K subscribers தேத்தினது பெருசில்ல, அதை maintain செய்யுறது எவ்ளோ பெருசு தெரியுமா? புதுசா ஏதாவது கான்செப்ட் சொல்லுங்கன்னு சொன்னா, ஒருத்தன் முறைக்குறான், நீ சிரிக்குற? இன்னும் 3 நாளுல அடுத்த வீடியோ போடணும் தெரியும்ல" என்றான் வெற்றி.

"டேய் வெற்றி, ஏன்டா கதறுற? நாம என்ன டிவி சீரியலா எடுக்குறோம். கரெக்டா வாரா வாரம் ஒரு எபிசோட் போடுறதுக்கு. எப்ப எடுக்குறோமோ, அப்பவே YouTubeல upload செய்யப்போறோம். அதை subscriber எப்ப வேணும்னாலும் பாத்துக்கப் போறாங்க, ஆனா, கான்செப்ட் புடிக்கணும்னு ஏதாச்சும் மொக்கையா குடுத்தா, உள்ளவனும் unsubscribe செஞ்சுட்டுப் போயிடுவாங்க" என்ற அகல்யா, சற்று குரலைத் தாழ்த்தி, "என்கிட்ட ஒரு ஐடியா இருக்கு" என்று இழுத்தாள்.

குமாரும், வெற்றியும் ஒருசேர அகல்யாவிடம், "என்ன?" எனக் கேட்க,

"Do you know anything about vagrancy?" என்றாள் அகல்யா.

"ஏதாச்சும் புரியுற மாதிரி சொல்லுறியா, இப்படியே இங்கிலீசுல பீட்டர் வுட்டுக்கிட்டு இருந்தா, அவ்ளோ தான்" என்ற வெற்றியைத் தனது அலைபேசியால் அடிக்க முயன்று தோற்றாள் அகல்யா.

"இங்கேயே சொன்னா ஐடியா சரியா புரியாது, நடேசன் பார்க், நான் முன்னாடி என் ஸ்கூட்டில போறேன், உங்க பைக் பெட்ரோல் இருந்தா வந்து சேருங்க" என்று கிளம்பினாள்.

நடேசன் பூங்கா வாசலில் தனது ஸ்கூட்டியை நிறுத்திய போது, வெற்றியின் வண்டி அங்கே இருக்க, "நடேசன் பார்க், பெட்ரோல் இருந்தா வாங்க" என்று அவளைப் போலவே பேசிக்காட்டிய வெற்றியை முறைத்தாள் அகல்யா.

"ஆமா, கூகுள் மேப்ல வழி பாத்தியா? லெப்டல போனா நேரா வந்திருக்கலாம், எங்கெல்லாம் சுத்திட்டு வர்ற?" என்றான் குமார். ஆனால், அகல்யா தன்னைக் கவனிக்கவில்லை என்று அவள் முகத்தைப் பார்த்த குமாருக்குத் தெரிந்தது.

"ஏய், உன்கிட்ட தானே பேசிட்டு இருக்கேன், நீ எங்கயோ பாத்துட்டு இருக்க?" என்ற குமாரிடம், "ஐடியா என்னன்னு தானே கேட்டீங்க? அங்க பாரு அதான் ஐடியா" என்றாள் அகல்யா.

அவள் காட்டிய இடத்தில் ஒற்றைக் காலோடு ஒரு முதியவர் அழுக்குத் துணியோடும், ஒற்றை ஊன்றுகோலோடு, சாலையோர நடைமேடையில் அமர்ந்திருந்தார். "யாரு அவரு தான் ஒன் ஐடியாவா?" என்றான் வெற்றி.

"ஏய், trust me, இது கண்டிப்பா work out ஆகும். இது போல நாம எத்தனையோ தடவை பல பேரைக் கடந்து போயிருப்போம். ஆனா, அவங்ககிட்ட நெறைய கதை இருக்கும்டா." என்றவள், குமாரிடம் "GoProவை ஆன் செஞ்சுக்கோ, நான் போயி அவர்கிட்ட பேச்சு குடுக்கிறேன். நீயும் கூடவா வெற்றி" என்று முன்னே சென்றாள்.

வெற்றியும், குமாரும் சில நொடிகள் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக் கொண்டனர். பின், குமார் தன்னிடம் இருந்த attachmentல் சிறிய படக்கருவியான GoProவை மாட்டி, தனது அலைபேசியிலிருந்து அதை இயக்க, அது காணொளியாக்கத்தைத் துவக்கியிருந்தது. வெற்றி சற்று ஓட்டமும் நடையுமாக அகல்யாவோடு இணைந்திருந்தான்.

"தாத்தா" என்றாள் அகல்யா.

திடீரென வந்த குரலைப் பொருட்படுத்தாது அமர்ந்திருந்த முதியவரை மீண்டும் தொட்டு, "தாத்தா, தாத்தா" என்றான் வெற்றி.

தனது அருகில் இருந்த தனது மூட்டையைக் கையில் எடுத்துக் கொண்ட முதியவர், இன்னொரு கையால் தன்னுடைய ஊன்றுகோலை எடுத்து, "யாருப்பா நீங்க?" என்று அதட்டும் குரலில் கேட்க, வெற்றி "ஐயா, சும்மா பேசத்தான் வந்தோம். குச்சியால போட்டுறாதீங்க" எனக் கூற, "ஒரு காலத்துல நான் இருந்த இருப்புக்கு உன்ன அடிக்கிறதுக்கு இந்த குச்சிலாம் தேவையில்ல" என்று சிரித்தார் முதியவர்.

வெற்றியும், அகல்யாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொள்ள, அகல்யாவின் கண்கள் 'நான் தான் சொன்னேன்ல' என்றன.

"தாத்தா, உங்க பேரு என்ன? நீங்க இங்க எவ்ளோ நாளா இருக்கீங்க?" என்றாள் அகல்யா.

ஒரு முறை அகல்யாவை உற்றுப் பார்த்த முதியவர், "நீ பொண்ணா?" என்று சொல்லி உரக்கச் சிரித்தவர், "இந்தக் காலத்துல யார் பையன், யார் பொண்ணுன்னு சொல்ல முடியலப்பா" என்று சொல்லிவிட்டு மேலும் சிரித்தார். வெற்றியும் உடன் சிரிக்க, அகல்யா வெற்றியை முறைத்தாள்.

"என் பேரு தர்மன், இங்க எவ்ளோ நாளா இருக்கேன்லாம் தெரியாது. ஆமா, இதெல்லாம் நீங்க ஏன் கேட்குறீங்க?" என்றார்.

"நாங்க யூட்யூப் சேனல் வச்சிருக்கோம்."

"அப்படின்னா"

"அது வந்து" என்று இழுத்த வெற்றியை இடைமறித்து, "டிவி போல தாத்தா, இதோ பாருங்க, நீங்க பேசுறதெல்லாம் டிவில வரும்." என்றாள் அகல்யா.

சற்று நேரம் அமைதியாக இருந்தவர், "அப்ப நான் என் கதைய சொல்லலாமா? அதை நீங்க எல்லாத்துக்கும் சொல்லுவீங்களா?" என்ற தர்மனின் குரல் தழுதழுத்தது.

தங்கள் வேலை குறைந்ததை எண்ணி மகிழ்ந்த வெற்றியும், அகல்யாவும் அருகில் நின்றிருந்த குமார், தனது அலைபேசியில் எல்லாம் சரியாகப் பதிவாகிறதா எனச் சரிபார்த்துக் கொண்டான்.

"தாத்தா, என் பேரு வெற்றி, இந்தப் பொண்ணு பேரு அகல்யா, இவன் பேரு குமாரு, குமரேசன்" என்று சொல்ல, தர்மன், "என்ன பேரு சொன்ன?" என்றார்.

"குமரேசன், குமாருன்னு எல்லாரும் கூப்பிடுவாங்க" என்றான் குமார்.

"நான் வாழ்க்கையில மறக்க முடியாத பேருல அதும் ஒன்னு. சரி, என்கிட்ட இப்ப எத்தனை ரூவா இருக்கும், சொல்லுங்க பாப்போம்" என்றார் தாத்தா.

"தெரியலயே, நீங்களே சொல்லுங்க"

"எனக்கும் தெரியாது, நானே எண்ணுனதில்ல, எண்ணுனா செலவழிக்கத் தோணும். ஆனா, ஒன்னு மட்டும் என் சின்ன வயசுல என்கிட்ட இப்ப இருக்க அளவுக்குக் கொஞ்சமாச்சும் காசு கெடச்சுருந்தா, நாளுக்கு ஒரு வேளை சோறு கெடச்சுருந்தா, என்னோட வாழ்க்கையே வேற மாதிரி இருந்திருக்கும். எல்லாத்துக்கும் மேல என் உடம்புல என் கால் இருந்திருக்கும்." என்றார் ஊன்றுகோலால் தன் இல்லாத காலைத் தட்டியபடி.

"என் அம்மா இருந்தவரைக்கும் எப்படியாச்சும்  சோறு கெடச்சுரும். ஆனா, ஏழு வயசுப்பயலுக்குப் புரியல, ஒரு நாள் தூங்குன அம்மா எந்திரிக்கவே போறதில்லன்னு. ஒரு வாரம் வரைக்கும் பாவம் பாத்து ஏதோ குடுத்தவங்க அடுத்த நாளே நாய மாதிரி துரத்துனானுங்க, நாலு வருசம் எங்க இருந்தேன், எப்படி சாப்பிட்டேன், எப்படி உசுரு ஒட்டிட்டு இருந்துச்சுன்னு ஒன்னும் தெரியாது. போற எடமெல்லாம் அடி உதை வாங்கி உடம்பும் வலிக்குப் பழகியிருந்துச்சு. வலி பழகிட்டா, திருப்பி அடிக்க வேண்டியது தானே? பன்னெண்டு வயசுல கத்தியப் புடிச்சேன்." என்று தன் கையைப் பார்த்தார். அவர் கண்களில் கண்ணீர் எட்டிப் பார்த்தது.

"ரெண்டு மூனுவாட்டி போலீஸ்ல மாட்டுனேன். ஜெயிலும் பழகிப்போச்சு. பதினெட்டு வயசு தாண்டும் போது தாம்பரம் பக்கம் தர்மன்னு கேட்டா எல்லாத்துக்கும் தெரியும். இருவத்தஞ்சு வயசுல குமாரு கேங்ல சேந்தேன். செய்யாத வேல இல்ல, காசுன்னு ஒன்ன கண்ணுல காட்டிட்டா, எந்த வேலைன்னாலும் செய்யலாம்னு. குமாரும் என்ன நம்பி என்ன வேலையும் தருவாரு. குமாரு கேங்ல கொஞ்சம் கொஞ்சமா என்னோட கெத்து மேல வர்றதைப் பாத்து உள்ளுக்குள்ளயே பல பேத்துக்குப் புகைச்சல் இருந்துச்சு.

ஆனா, குமாருக்கு என் மேல செம்ம நம்பிக்கை. என்கிட்ட சொல்லிட்டே இருப்பாரு, 'தர்மா, உன்கிட்ட சின்ன வயசு குமாரைப் பாக்குறேன்டா'ன்னு. ஊருல இருக்குற பணக்காரன், அதிகாரம் உள்ளவன் எல்லாத்துக்கும் என்னைத் தெரிஞ்சிருக்கும். நானும் அவனுங்களைத் தெரிஞ்சுகிட்டேன். இந்தப் பணம், பவுசுக்குப் பின்னால ஒவ்வொருத்தன்கிட்டயும் வெளிய சொல்ல முடியாத கதை இருந்துச்சு. அதை மூடி மறைக்க, வெளிய வராம தடுக்க, மிரட்ட, முடிக்க என்னப் போல ஆளுங்களோட தேவை இருந்துச்சு" என்று நிறுத்தியவர், "தப்பு தான், சின்ன வயசுல பட்ட அடியெல்லாம் யாருக்கோ திருப்பிக் குடுக்குறதா நெனச்சுக்கிட்டு, தலையில ரெண்டு கொம்பு முளச்சது போல திரிஞ்சுட்டு இருந்தேன்.

குமாரு கேங்ல இருந்தவரைக்கும் எந்தக் குறையும் இருந்ததில்ல, காலம் ஓடுனதே தெரிஞ்சதில்ல, பன்னெண்டு வருசமோ, பதினஞ்சு வருசமோ. பல காலமா, எந்தப் பணக்காரனுங்களுக்கு ஏவல் நாய் போல வேலைய முடிச்சாரோ, அவனுங்களுக்குக் குமாரு வேண்டாதவனாகி இருந்தாரு. ஏன்னா, அவனுங்களோட எல்லாமும் எங்களுக்கும் தெரியுமில்ல, எங்க கேங்ல இருந்த வெங்கட், சம்பத்னு ரெண்டு பேரை வச்சு குமாருக்கு ஸ்கெட்சு போட்டானுங்க." தாத்தாவின் உடல் சற்றே நடுங்கியது.

"நான் எப்பவும் குமாரு கூடவே தான் இருப்பேன். வெளியாளுகிட்ட எவ்ளோ கவனமா இருப்பாரோ, குமாரு பசங்ககிட்ட அவ்ளோ நம்பிக்கையா இருப்பாரு. அப்படித்தான் அன்னிக்கும் வெங்கட், சம்பத் பேச்சக் கேட்டு அமைச்சர் கூட மீட்டிங்னு போனோம். நான் தான் வண்டிய ஓட்டுனேன். வெங்கட் முன்னாடி வண்டியில இருந்தான். சம்பத் எங்க வண்டியில முன்னாடி என்கூட உக்காந்திருந்தான். பின்னால குமாரு. ஒரு எடத்துல சம்பத், 'தர்மா, வண்டிய ஓரங்கட்டு, போய் தம் வாங்கிட்டு வர்றேன்'னு சொன்னான். நான் கண்ணாடில குமாரைப் பாத்தேன். 'சரி'ன்னு சொன்னாப்ல. நிறுத்துனேன். எறங்கிப்போனான் சம்பத், முன்னாடிப் போன வண்டி நிக்காமப் போயிடுச்சு. வண்டி ஓட்டி வந்ததுனால, கொஞ்ச நேரம் வெளில நிக்கலாம்னு கீழே எறங்குனேன். டபடபன்னு ஒரே சத்தம், காரு கண்ணாடில்லாம் தெறிக்குது. டக்குன்னு கீழே குனிஞ்சு காரு கதவத் தொறந்து, டிரைவர் சீட்டுல உக்காந்து குனிஞ்சுக்கிட்டே காரை ஓட்டிட்டுப் போனேன். காரு கதவெல்லாம் தோட்டானால துளை போட்டுருந்துச்சு. எனக்கு உடம்புல எங்கெல்லாம் வலிச்சுதுன்னு தெரியவே இல்ல, குமாரு பின்னால இருந்து 'தருமா, ரோட்ட விட்டு இறக்கி காட்டுல வுடுறா, முன்னாடி போன வண்டில இருந்தவன் வெயிட் பண்ணுவான், நம்மல போட்டுத் தள்றதுக்கு'ன்னு சொல்ல, வண்டியைத் திருப்பி, ரோட்டை வுட்டு எறக்கி ஓட்டுனேன்.

எவ்ளோ தொலவு போனேன்னு தெரியாது. 'தருமா, வண்டிய நிறுத்துடா'ன்னு என் தலைல கைவச்சு குமாரு சொல்லும்போது அவரோட குரலே மாறியிருந்துச்சு. நிறுத்தித் திரும்பிப் பாத்தபோது தான் தெரிஞ்சுது, நாலஞ்சு எடத்துல குண்டு பாஞ்சுருந்துச்சு, குமாருக்கு. எனக்கும் இடது காலுல. அவ்ளோ தொலவு எப்படி ஓட்டிட்டு வந்தேன்னு எனக்கு இன்னும் தெரியாது. ஆனா, அன்னிக்கு சாவுறப்ப குமாரு சொன்னது இன்னிக்கும் நெனவுல இருக்கு 'தருமா, இதெல்லாம் வேணாம்டா, உன்ன நம்புன மாதிரி எல்லாத்தையும் நம்புனேன். இன்னிக்கு என்னப் போட்ட மாதிரியே உன்னையும் போட்டுடுவானுங்கடா, சின்ன வயசுல பசில திருடத் தொடங்குனது, உன் கதையும் அப்படித்தான், என் கதை மாதிரி உன் கதை ஆகிடக் கூடாதுடா, போடா, போ...ட'ன்னு சொல்றதுக்கு முன்னாடி குமாரு என்ன வுட்டுப் போயிருந்தாரு." தன் கையில் இருந்த தடியால் தரையை அடித்தார்.

சற்று நேரம் அமைதியாக இருந்தவரின் தோளை வெற்றி தொட, அவர் தொடர்ந்தார்.

"உசுருக்குப் பயந்து காயத்தோட வண்டிய எடுத்து ஓட்டுனது போல, குமாரு செத்ததைப் பாத்ததுக்கு அப்புறம் ஓட்ட முடியல. கையில் இருந்த ஒரு துணிய வச்சு கட்டுப்போட்டுக்கிட்டு இறங்கி ஓடுனேன். எங்கயோ மயக்கம் போட்டு வுழுந்திட்டேன். முழிச்சுப் பாத்தா, ஒரு ஆடு மேய்க்குறவன் வீட்டுல படுத்திருந்தேன். மறுபடியும், என் வாழ்க்கை தொடங்குன எடத்துக்கே வந்திருந்துச்சு. அடிபட்ட காயம் பழுத்துப் போயி காலையே எடுக்க வேண்டியதாப் போச்சு. யாரையும் நம்பாம ஒரு எடத்துல தங்காம ரயில்ல மாறி மாறி ஓடிக்கிட்டு இருந்தேன். இப்பத்தான் ஒரு ரெண்டு வருசமா இங்கத் தங்கியிருக்கேன்" என்று முடித்திருந்தார்.

"கல்யாணம், குழந்தை இதெல்லாம் இல்லயா தாத்தா?" என்றான் வெற்றி.

"நடுவுல எப்பயாச்சும் தோனும், நமக்குன்னு யாரும் இல்லயேன்னு. அதே நேரம், இருந்திருந்தா, அவங்களுக்கும் இதே போல ஒரு நெலமை வந்திருக்கும்லன்னு நெனக்கிறப்ப, நல்லவேள நமக்கு குடும்பம் இல்லன்னு நெனச்சுப்பேன். நான் நல்லா இருக்கேன்யா" என்று சொன்னவர் கண்களில் முன்பு எட்டிப்பார்த்த கண்ணீர் இப்போது கரை கடந்திருந்தது. அகல்யா, "தாத்தா, அழாதீங்க" என்றாள். சட்டென்று அழுகையை நிறுத்தியவர், "சொன்னதெல்லாம் டிவில வருமா?" என்றார்.

"வரும், தாத்தா. சாப்டீங்களா?" என்றாள் அகல்யா.

"இல்லயே, சிலரு வந்து டீத்தண்ணி வாங்கித் தருவாங்க, எப்பயாச்சும் யாராவது பிரிஞ்சி சாதம் பொட்டலம் தருவானுங்க. வாழ்க்கை ஓடுதும்மா, ஆனா, ரொம்ப நாளு கழிச்சு என்னப் பாத்து சாப்டியான்னு கேட்டிருக்க, என் அம்மா நெனப்பு வந்துடுச்சு. கையில காசு இல்ல, திங்க சோறு இல்லன்னு, கைல கத்தி எடுத்தேன், நான் காசுக்காக செஞ்சதெல்லாம் திருப்பி எனக்கே வந்துடுச்சு, இப்படி காலில்லாம ரோட்டோரம் கெடக்கேன்." வெற்றியின் காதில் ஏதோ சொல்லிவிட்டு அகல்யா எழுந்து சென்றாள்.

"அப்புறம் உங்க கேங்லேந்து யாரும் உங்களைத் தேடலயா? அவங்கள எங்கயாச்சும் பாத்தீங்களா?" என்றார் குமரேசன்.

"வெங்கட், சம்பத்தை எல்லாம் பழி வாங்கணும்னு நெனச்சதெல்லாம் உண்டு. ஆனா, அதுக்குத் தேவையே படல. எப்படி குமாரைப் போட்டாங்களோ, அப்படியே அவனுங்களையும் போட்டாங்க. அந்த இடத்துக்கு இன்னொருத்தன். ஆனா, இவனுங்க பின்னாடி இருக்குறவன் மூஞ்சி மட்டும் யாருக்கும் தெரியாது."

"நாங்க உங்களை ஒரு எடத்துல சேத்து வுடுறோம், வேளைக்குச் சோறு, இருக்க எடம் தருவாங்க, வர்றீங்களா?" என்றான் வெற்றி.

"வேணாம்யா, இன்னும் எங்காலம் எத்தனையோ? இந்தக் காலு போயி பதினஞ்சு வருசத்துக்கு மேல இருக்கும். இதுக்கு மேல இன்னொருத்தங்களுக்குச் சுமையா இருக்க முடியாது தம்பி, வாழ்க்கை ஒரு வட்டம் மாதிரி, தொடங்குன இடம் இதே போல ரோட்டோரம் தான், நான் இப்படியே இருந்துடுறேன்" என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே, அகல்யா கையில் பிரியாணிப்பொட்டலம் ஒன்றை வாங்கி வந்து கொடுத்தாள்.

"நல்லாயிரும்மா, நீங்களும் தான்யா" என்று இரு கை தூக்கி வாழ்த்திச் சிரித்த அவர் முகம் அப்படியே உறைந்து, 'திண்ணை, இது உங்க ஊர்ப்பேச்சு' என்று எழுத்து போட்டு அந்தக் காணொளி முடிந்தது.

- முடிவிலி

இலனென்று தீயவை செய்யற்க செய்யின்
இலனாகும் மற்றும் பெயர்த்து.

வறுமையில் இருப்பதனால் தீய செயல்களில் ஒருவன் ஈடுபடுவானெனில், மீண்டும் வறுமையில் வாட வேண்டியிருக்கும்.