ராம் வலைமலர்

புன்னகைத்திரை "சிரிப்பு, பிற உயிர்கள் கிட்டேந்து நம்மளை வேறுபடுத்திக் காட்டுறது இப்படில்லாம் நாம சொல்லிக்கிறோம். ஆனா, நாம எத்தனை பேரு உண்மையா..." என்று RJ தமிழினி பேசிக் கொண்டிருந்த போதே, அந்த வீட்டில் வானொலி பாதியிலேயே நிறுத்தப்பட்டிருந்தது. "ஏம்மா, நிறுத்திட்டீங்க, அக்கா பேசிட்டு இருந்துச்சுல்ல" என்றான் கண்ணன். "ஆமா, தெனமும் பேசுறது தானே? போடா, போயி படிக்கிற வேலையப் பாரு" என்று அம்மா வெடுக்கென்று கூற, மனதுக்குள் முனகிக் கொண்டே தன்னுடைய அறைக்குள் சென்று, தன்னுடைய திறன்பேசியில் 99.1 அலைவரிசையோடு ஒத்திசைக்க, தமிழினி தன் பேச்சை நிறுத்தி, 'நேற்று இல்லாத மாற்றம் என்னது' பாடலை ஒலிக்க விட்டிருந்தாள். தமிழினி இரவு 8:30க்கு company cabல் வந்திறங்கினாள். வாசல் அருகே நின்று கொண்டிருந்த அம்மா, "வா, தமிழு" என்று சிரித்தபடி வரவேற்றாள். தமிழும் அன்னையின் புன்னகையில் தன் களைப்பெல்லாம் நீங்கிப் போனவளாய், அம்மாவின் கன்னத்தைச் செல்லமாய்க் கிள்ளி, "செம்மயா பசிக்குதும்மா" என்று கொஞ்சினாள். கண்ணன் வரவேற்பறையில் அமர்ந்து நடப்பதெ

நினைவடையாளம் - முடிவிலி தன்னுடைய அலைபேசியில் வந்திருந்த குறுஞ்செய்தியைப் பார்த்த பூவேந்திரனின் முகத்தில் புன்னகை பூத்தது. 'சம்பளம் போட்டாச்சே' என்று மனம் குதியாட்டம் போட்டது. சென்னையைச் சேர்ந்த ஒரு கொதிகலன் நிறுவனத்தில் Graduate Engineer Trainee ஆக சேர்ந்த குழுவில் சசி, நாதன் மற்றும் பூவேந்திரனும் இருந்தனர். இந்த மூவரும் அந்நிறுவனம் சார்பாக, மத்திய பிரதேசம் ஓசங்காபாத் அருகே உள்ள நூற்பாலை ஒன்றின் தன்னக மின் நிலையத்தின் (Captive Power Station) கொதிகலன் நிறுவுதல் மற்றும் துவக்கப் பணிகளைக் (Boiler Erection and Commissioning) கற்கவும், பணிபுரிந்து கொள்ளவும் அனுப்பி வைக்கப்பட்டிருந்தனர். இன்னும் அந்தக் குழுவில் site in charge, கட்டுமானப் பொறியாளர்கள், துவக்கப் பொறியாளர்கள் என மொத்தம் 10 பேர் உடைய குழு இருந்தது. கொதிகலனின் 12மீ தளத்தில் நின்று கொண்டிருந்த பூவேந்திரன், குறுஞ்செய்தியைப் பார்த்ததும், சசிக்கு அலைபேசியில் அழைத்தபடி கீழே இறங்கி site office நோக்கி நடந்தான். சில நிமிடங்களில், சசி, பூவேந்திரன், நாதன் மூவரும் துவக்கப் பொறியாளர் சுந்தரைச் சுற்றி நின்றனர். "

களாக்காய் "எழிலன் சார், நீங்க ப்ரீயா இருக்கீங்களா?" தொலைபேசி வழி விளித்த வெங்கட் வினவினார். "இது வரைக்கும் பிஸியில்ல. வீட்டுல தான் இருக்கேன். என்னன்னு சொல்லுங்க வெங்கட்?" என்றேன். "நெருங்கிய நண்பர் ஒருத்தரைக் கூட்டி வர்றேன், நம்ம வாழ்க்கையே ஒளிமயமா மாறப்போகுது" என்ற வெங்கட்டின் குரலில் அவ்வளவு மகிழ்ச்சி. "இன்னும் என்னன்னு நீங்க சொல்லவே இல்லயே, வெங்கட்" என்றேன். "இன்னும் ஒரு அரைமணி நேரம், நாங்க வீட்டுக்கே வந்திடுவோம். நேர்ல சொல்றோம். நான் சொல்றதை விட விக்டரி வேந்தன் சார் சொல்றது தான் சரியா இருக்கும்." என்று வெங்கட் கூற, சரியென்று அழைப்பைத் துண்டித்தேன். "எழில், your coffee is ready"என்று கையில் இரு காபிக்கோப்பையுடன் வந்து அமர்ந்தாள் என் மனைவி சுபா. "Second Saturday வந்தா தான் ரெண்டு பேரும் ஒன்னா உக்காந்து காபி சாப்பிட முடியுது. இல்ல எழில்?" "ஆமா, உனக்கு ஸ்கூல், எனக்கு பேங்க், இப்படியே நாம ஓடிக்கிட்டு இருந்தாலும், இந்த வாழ்வு நல்லாத்தான் இருக்கு. உன் coffee போல, ஆமா, அகரன் எழுந்துட்

எழுத்து - இயக்கம்  - முடிவிலி உலகன் கையில் அலைபேசியைக் கையில் கொண்டு வந்து, கதை கலந்துரையாடலில் இருந்த என்னிடம் மெதுவாக, "சார், ப்ரொடியூசர் லைன்ல இருக்காரு." என்று சொல்லிவிட்டு பேசியை என்னிடம் கொடுத்தார். வாங்கி, என் காதை அலைபேசிக்குக் கொடுத்து, "ஹலோ, நல்லாருக்கீங்களா சார்" என்றேன். "நல்லா இருக்கேன் விவேக், தொடர்ந்து நீங்களும், தமிழரசனும் கொடுத்த எல்லா படமும் ஹிட்டு, இந்தப் படமும் நீங்க தான்னு சொல்லி அவர்ட்ட கால்ஷீட் வாங்கி வச்சிருக்கேன். நீங்க ம்ம்னு சொன்னீங்கன்னா, ப்ரெஸ்க்கு எல்லாம் சொல்லிடுவேன்." "கதை இன்னும் ரெடியில்லயே, சார். நான் வேணும்னா தமிழ்கிட்ட பேசவா?" என்றேன் கொஞ்சம் தயக்கமாய். "விவேக், போன்லயே எல்லாம் பேச வேணாம். நீங்க என்னோட ஆபீஸ்க்கு வர்றீங்களா?" சில நொடிகள் சிந்தித்து, "ம்ம், சரி" என்றேன். மூன்று படங்கள் தொடர்ந்து வெற்றி பெற்றதில், இன்னும் நல்ல படமாய்க் கொடுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மீப்பெரும் பொறுப்பாய் என் மேல் அழுத்திக் கொண்டிருந்தது. வெற்றி இயக்குனர் எனும் பெயரே என்னுடைய படைப்புத்திறன