ராம் வலைமலர்

தாய்மொழிப்  போற்றுதும் இன்று உலகத் தாய்மொழி நாள்... ஐக்கிய நாடுகள் மன்றம் பிப்ரவரி 21 அன்று உலகத் தாய்மொழி நாளாக அறிவித்துக் கொண்டாடுகிறது.  ஏன் தாய்மொழி?  மொழி அறிவு அல்ல... அது கருத்துத்தொடர்புக்கான ஒரு கருவி. ஆனால், ஒரு கருவியைப் புரிந்து கொண்டால் மட்டுமே அதை சரிவர பயன்படுத்தலும் கைகூடும். ஒரு மொழி அறிவு அல்ல எனினும் குறைந்த அளவு மொழியறிவு இங்கு இன்றியமையாததாக இருக்கிறது. சுமார் 5 மாதங்கள் முதல் குழந்தையின் செவியுணர் திறன் துவங்கி விடும். அவைக் கேட்கும் சொற்களே அக்குழந்தையின் மூளையின் மொழியறிவுக்காக இருக்கும் பகுதியில், கட்டுமானக் கற்களாய் அடுக்கப்படும். வயிற்றில் இருக்கும் போதும், பிறந்த பின்பும் தான் கேட்கும் ஒவ்வொரு புதிய சொற்களையும் மூளை தானாகப் பதிவு செய்கிறது. இவ்வாறாக, ஒரு குழந்தை தான் கேட்டச் சொற்களைக் கொண்டு, எவ்வித இலக்கணமும், ஆசிரியரும் இன்றி தானே பேச எத்தனிக்கும் மொழியே தாய்மொழி.  இந்தத் தாய்மொழி மூலம் கற்றிடில், குழந்தைகளின் சிந்திக்கும் ஆற்றல் அதிகமாக இருப்பதற்கு நிறைய சான்றுகள் உள்ளன. யார் தன் தாய்மொழியில் மிகவும் வலிமையுள்ளவராய் இருக்கின்றார

இன்று 12 பிப்ரவரி, உலகம் போற்றும் அறிவியல் மேதை சார்லஸ் டார்வினின் பிறந்த நாள். இன்றைய நாளை, உலகம் முழுதும் அறிவியலைப் போற்றுவோர் டார்வின் நாளாகக் கொண்டாடுகின்றனர். டார்வினின் கொள்கைகளைப் பாடப் புத்தகத்திலிருந்து நீக்குவோம் என ஆள்வோர் முழங்கும் காலத்தில் அவர் கருத்துக்களை, கூற்றுக்களை மீண்டும் மீண்டும் சொல்லவேண்டிய தேவை இருந்துகொண்டே இருக்கிறது.  சார்லஸ் டார்வின் (12.2.1805 - 19.4.1882)  ஏற்கனவே, டார்வின் பற்றி ஒரு பதிவு எழுதி இருக்கிறேன். (படிக்க:  https://goo.gl/choC4D  ) எனவே, இந்தப் பதிவில் அவருடைய சில கூற்றுக்கள் தன்னை எழுத உள்ளேன். 1. ஒரு மனிதனின் நட்புக்கள் தான் அவனுடைய மதிப்பின் சிறந்ததொரு அளவுகோலாக இருக்கிறது.  A man's friendships are the one of the best measures of his worth. 2. ஒரு அமெரிக்க குரங்கு, மது அருந்தி போதை அடைந்த பின்பு, தன் வாழ்நாளில் மதுவை மீண்டும் தொடாது. எனவே, அது பெரும்பாலான மனிதர்களை விட அறிவுடையது தான். An american monkey, after getting drunk on brandy, would never touch it again, and thus is much wiser than most men.  3. சில நே

ஊருக்கு வெளியே புளியமரம் சாலையோரம் வளந்த மரம் பசங்க கூடி உலுக்குவோம் அது நிழலுல தல கிடத்துவோம் சித்திரை வெயில்ல கூட சில்லுன்னு நிழலிருக்கும்... புளியங்காய் புளிச்சாலும் அது நெனப்பு நெஞ்சினிக்கும்... கல்லு வச்சு அத அடிச்சோம்... வலிக்கவில்லை அதுக்கும்... அப்பக் கூட சிரிச்சுக்கிட்டே குளிர் காத்து கொடுக்கும்... சாலைய அகலம் பண்ண  வெட்டிட்டாய்ங்க மரத்த... வாழுங்கால நினைப்பு அது எங்க போய் கொளுத்த... வச்சதாரு வளத்ததாரு தெரியவில்லை இன்னும்... எங்கள வளத்தது இந்த மரம் வலிக்குதய்யா இன்னும்... ஒத்தமரம்னு வெட்டிப்புட்டா ஒண்ணுமாகிப் போவாது... ஒண்ணு ஒண்ணா வெட்டுறியே... இந்த பூமி வாழாது...! வெட்டிப்போட்ட கிளை ஒண்ணு புதரோரம் முளைக்க... இது வளந்து நின்னு காய்க்கவேணும் தலைமுறைக்கும் நிலைக்க...!! - கணபதிராமன்

அகதி வாழ்வின் வலிகளை  வெளியில் இருந்து பார்ப்பதற்கும்,  பட்டறிந்து வலியின் உச்சத்தில்  கண்ணீர் காய்ந்த கண்களொடு -  குருதி தோய்ந்த காயங்களொடு - ஏளனங்கள் வாழ்வின் அங்கமாக  மாறிவிட்டதை ஏற்றுப் பிழைத்தலைச்  சொல்வதற்கும் உள்ள வேறுபாடுகளை உணர்ந்தேன் வார்சன் ஷைரின் வரிகளில்... தமிழாக்கத்தில் பொருள் சிதையவில்லை எனவே நினைக்கிறேன்... நீங்கள் படித்துக் கூறவும்... , தாய்மண் - வார்சன் ஷைர் யாரும் தாய்மண்ணை விட்டுச்  செல்வதில்லை... அது திமிங்கிலத்தின் வாயாக இல்லாதவரை... நீ மட்டும் ஓடுகிறாய் சொந்த மண்ணின் எல்லை வரை மொத்த ஊரும் பின் வருகிறதே... உன்னண்டை வீட்டார் உனைவிட  வேகமாய் ஓடுகின்றனர்... மூச்செரிந்து வெந்திறங்குகிறது அவர்களின் தொண்டைக்குழியில்... உன்னுடன் பள்ளியில் பயின்றவன் முதல் முத்தமிட்ட காதலன் அவனைவிடப் பெருந் துப்பாக்கியேந்தித் துரத்தி வருகிறான்... நீ தாய்மண்ணை விட்டுப் போகிறாய். அது உன்னைத் தங்க அனுமதிக்காதபோது... யாரும் தாய்மண்ணை விட்டுச் செல்வதில்லை... அது உன்னைத் துரத்தாதவரை காலடியில் நெருப்பு வயிற்றுப்பசியில்