கொதிகலன் - Boiling Vessel சிறுகதை

கொதிகலன்

2006

ஜாம்ஷெட்பூர்...

ஊரில் ரயில் நுழையும் போதே நம் நாசிக்குள் இரும்பின் வாடை அடிக்கும் ஊர்... இரும்பு நகரம்... ஒரு தொழிற்சாலையைச் சுற்றியெழுந்த ஊர்... ஜார்க்கண்ட் மாநிலத்தில், அனைத்து மாநிலத்தில் இருந்தும் ஆட்களைப் பார்க்கவல்ல ஊர்... சுந்தர் இந்த ஊருக்கு வந்து ஐந்து மாதங்கள் ஆகியிருந்தது. 

இதற்கு முன், அவன் வளைகுடா நாட்டில் பணிபுரிந்த போது கூட அவனுக்கு ஹிந்தியோ, அந்த ஊர் மொழி அரபியோ பயன்படுத்தத் தேவை மிகக் குறைவாய் இருந்தது... இந்த ஊருக்கு வந்தபோது தன்னைச் செவிடனாகவும், ஊமையாகவும் உணர்ந்தான். ஊரின் நடுவே இருந்த இரும்பாலையின் தன்னக மின்நிலையத்தில் கொதிகலன் நிறுவுதலுக்காக வந்திருந்தான். இதை அவன் என்கிட்ட சொன்னப்ப நானும் கேட்டேன், "என்னமோ சொன்ன? ஆனா என்ன சொன்னன்னு தான் புரியல" என்று. சிரிச்சுக்கிட்டே "Boiler installation in Captive Power Plant"னு சொன்னான்.

இவ்ளோ தமிழ் தெரிஞ்சவனுக்கு ஹிந்தி தெரியாது போனதால், இந்த ஐந்து மாதங்களின் முதலிரண்டு வாரம் மிகக் கொடுமையாய் உணர்ந்தான். இருப்பினும், அவனது குழுவில் இருந்த தமிழ்நாட்டில் இருந்து வந்துள்ள கந்தவேலுடன் கூட இனி ஹிந்தியில் பேசுவது என முடிவெடுத்திருந்தான். புனேவைச் சேர்ந்த கொதிகலன் நிறுவனம் தான் அங்கு பணியேற்றிருந்தது. சுமார், 12 பேர் கொண்ட குழு, 100க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்களென அனைவரிலும் ஹிந்தி அறியாதவனாய் தான் இருந்தது சுந்தருக்கு ஒருவித குற்றவுணர்வை ஏற்படுத்தியிருந்தது. இருப்பினும், இதுவும் இன்னொரு மொழியே, இதைக் கற்பது ஒன்றும் பெரிய கடினமில்லை என உணர்ந்தும் இருந்தான். மெல்ல மெல்ல தன்னுடன் வேலை செய்யும் ஹெல்பர்களிடம் சைகை மொழியில் பேசியபடி அவர்கள் பேசும் ஹிந்தியைக் கவனித்தான். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுக்குள் அம்மொழி பேச நம்பிக்கை வளர்ந்தது... 45 நாட்களில் சற்றே பிழைகளுடன் பேசத் துவங்கியிருந்தான்.  இப்போது சரளமாகவே பேசுகிறான். தன்னிடம், மொழி அரசியல் என்கிற பேரில் உங்களை ஹிந்தி கற்றுக் கொள்ளத் தடுத்துவிட்டார்கள் எனக் கூறும் வடக்கானுங்க கிட்ட 45 நாளுல கத்துக்கிட்டேன். தேவை நேர்ந்தால் தானா வரும் மொழி. உன்னால என் மொழி பேச முடியுமான்னு ஹிந்தியிலேயே சொல்லுற அளவுக்கு...  

அன்று அவனுக்கு இரவுப்பணி. கொதிகலன் துவங்கி இரும்பாலையிலிருந்து வரும் ஊதுளை வாயு (blast furnace gas) கொதிகலன் சூலைப்பகுதியில் எரிந்து தழல்விட்டுக் கொண்டிருந்தது. நீர் வெப்பநிலை, அழுத்தம், அளவு, நீராவி உற்பத்தி என பல்வேறு காரணிகளையும் கட்டுப்பாட்டு அறையில் இருந்து கண்காணிக்க வேண்டும்... 15 நாட்கள் தொடர்ந்து கொதிகலன் இயங்க வேண்டும்... நின்று விடாமல், நின்றாலும் கொதிகலன் நிறுவிய பிழையால் நில்லாமல்... இதற்காக, கொதிகலன் நிறுவனத்தினர் குழுவிலிருந்து சுந்தரும், மைதீனும் இருந்தனர்... மின்நிலையம் சார்பில் வி.கே.குப்தா, எல்.என்.ஸ்ரீவஸ்தவா, இன்னும் சிலர் இருந்தனர்... 

இரவுப்பணி 12 மணி நேரம்... இரவு 8 மணிக்கு வந்து அடுத்த நாள் காலை 8 மணி வரை இருக்க வேண்டும்... பொதுவாக எவ்வித பணியும் இருக்காது... கொதிகலனின் முக்கியமான அளவீடுகளை 2 மணிக்கொரு முறை எழுதவேண்டும்... ஏதேனும் காரணத்தால் கொதிகலனியக்கத்தில் பிழை வந்தால் சரி செய்ய வேண்டும்... பணிக்கு வரும்போதே இவர்களுக்கான இரவுணவும் வந்து விடும்... தங்கள் அலுவலக அறையில் வைத்துவிட்டு, மைதீனிடம் சாப்பிடச் சொல்லிவிட்டு சுந்தர் கட்டுப்பாட்டு அறைக்குச் சென்றான்...  

உள் அறையில் குப்தா அமர்ந்திருந்தார்... கட்டுப்பாட்டு அறையில் அமர்ந்திருந்த 

ஸ்ரீவஸ்தவா வயது 50 இருக்கும்... டிசம்பர் குளிருக்கு காதையும் சேர்த்து ஒரு மஃப்ளர் சுற்றிக்கொண்டு கணினிமுன் அமர்ந்திருந்தார்... டி.சி.எஸ் எனும் பகிர்வு கட்டுப்பாட்டமைவு (Distributed Control System) மூலம் கொதிகலனின் அனைத்து அளவீடுகளும் கட்டுப்பாடுகளும் கணினியோடு இணைக்கப்பட்டிருந்தது... சுந்தரைப் பார்த்த ஸ்ரீவஸ்தவா சிரித்து வரவேற்க, சுந்தரும் கை குலுக்கினான்... 

"க்யா ரே... புராணா சிஸ்டம் அச்சா தா... அபி சப் சோட்டா ஹோ கயா... தேக்னே மே தக்லீஃப் ஹோதா ஹே..." என்றார் ஸ்ரீவஸ்தவா, தன் கண்ணாடியைச் சரிசெய்து கொண்டு கணினித்திரையை உற்று நோக்கியபடி... (சரி... நமக்குள் ஒரு ஒப்பந்தம்... இனி ஹிந்தியில் பேசுவதை தமிழிலேயே எழுதிவிடுகிறேன்)

அதாவது, பழைய முறையே நல்லா இருந்துச்சு... இப்ப எல்லா சின்னதா போச்சு... பார்க்கவே ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குன்னு சொன்னதை கேட்டு மய்யமாக சிரித்து வைத்தான் சுந்தர். 

முக்கிய அளவீடுகளை தன்னுடைய லாக் புக்கில் எழுதிவிட்டு, காலையில் நிகழ்ந்தவற்றை காண கணினியின் ட்ரெண்ட்டுகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்... ஸ்ரீவஸ் "இன்னிக்கு இரவுப்பணி தனியாகவா?" என்றார்...

சுந்தர் "இல்ல... மைதீன் கூட வந்திருக்கார்... சாப்பிட்டுட்டு வந்திடுவார்... அப்புறம் நான் சாப்பிடப் போவேன்..." 

"மைதீன்..." சற்று எள்ளலாகச் சிரித்தபடி ஸ்ரீவஸ் "இவங்கல்லாம் இன்னும் ஏன் பாகிஸ்தானுக்குப் போகாம இருக்காங்கன்னு தெரியல?" 

இதுவரைக் கணினியைப் பார்த்தபடி இருந்தவன், இந்த கேள்வியை எதிர்பாராதவனாக, ஸ்ரீவஸ்தவா பக்கம் திரும்பினான்... "என்ன கேள்வி இது...?" என்றான்... "மைதீன், எதுக்கு பாகிஸ்தான் போகணும்...?"

"ஆமா, அது தானே அவங்க நாடு... இது இந்துஸ்தான் தானே" என்றார் வஸ்...

ஏதோ ஒரு வன்மம் கலந்த ஏளனச்சிரிப்பு அவர் முகம் முழுவதும் விரவியிருந்தது... எவ்வளவு இழிவாகச் சிந்திக்கிறார்கள் என சுந்தருக்குள் கோபம் குமுறியது... இருந்தும் அமைதியாகவே கேட்டான்... 

"சரி... இந்துஸ்தானாவே இருக்கட்டுமே... எதுக்கு மைதீன் பாகிஸ்தானுக்குப் போகணும்...?" 

"இந்தியா... இந்துஸ்தான்... இந்து நாட்டுல இவனுங்களுக்கு என்ன வேலை...?" 

சுந்தர் சிரித்துக் கொண்டே "நீங்க எப்ப நேபாளுக்குப் போகப் போறீங்க...?"

"நான் ஏன் நேபாளுக்குப் போகணும்...?" 

"மைதீன் முஸ்லீம்... பாகிஸ்தான் போகணும்னா, உங்களைப்போல இந்துக்கள் இந்து நாடான நேபாளுக்குத் தானே போகணும்...?"

"யார்க்கிட்ட இப்படிச் சொல்ற...? என் வயசு என்ன தெரியுமா? மரியாதையைக் கத்துக்கோ..." எனத் தன் குரலை உயர்த்தினார்... குப்தா தன் அறையில் இருந்து கண்ணாடிச்சுவர் வழி நிகழ்வதை கவனித்து, ஏதோ சிக்கல் என தன் அறைக்கதவைத் திறந்து வந்தார்... 

சுந்தர் சிரித்துக் கொண்டே "மரியாதையா??? இந்தியா மதச்சார்பற்ற நாடு.... அப்படித்தான் நம்ம கான்ஸ்டிடூஷன் சொல்லுது... சும்மா எதுவும் தெரியாம உளறாதீங்க... உலகத்துலயே இந்து நாடுன்னா நேபாள் தான்.... உங்களை மாதிரி ஆளுங்களை எல்லாம் அங்கத்தான் நாடு கடத்தணும்" 

குப்தா, இருவரிடமும் அமைதியாக இருக்குமாறு சொல்ல சுந்தர் அமைதியானான்... ஸ்ரீவஸ்தவா "குப்தாஜி, இந்த சவுத்வாலாங்களுக்கு ஒண்ணும் தெரியாது... இந்தியா இந்து நாடு இல்லன்னு சொல்றான்... நீங்க என்ன அமைதியா இருக்கச் சொல்றீங்க...?"

சுந்தர் கேட்டுச் சிரித்துக் கொண்டிருந்தான்... சுந்தரின் சிரிப்பு ஸ்ரீவஸ்தவாவுக்கு மேலும் எரிச்சல் உண்டாக்கியது... குப்தா, சுந்தரிடம் என்ன நடந்தது என சுந்தரிடம் கேட்டார்... 

சுந்தர் குப்தாவிடம், "மைதீன் பாகிஸ்தானுக்கு ஏன் போகலை என்று ஆரம்பித்தது அவர்தான்... இவர் தான் சொன்னதைத் திரும்பப் பெறாமல், நான் இதை இத்தோடு விடுவதாய் இல்லை... அவரே சொல்றாருல்ல... ஏ, சவுத்வாலான்னு... அப்படின்னா, எங்களையும் இந்தியர்களா பாக்கல... நான் என்னோட கம்பெனிக்கு மெயில் அனுப்பப் போறேன்... இப்படியெல்லாம் டிஸ்கிரிமினேஷன் இருக்குறவங்க கூட எப்படி வேலை செய்ய முடியும்...?" ஆங்கிலமும் ஹிந்தியும் கலந்து சொன்னான்...

குப்தா "இந்த ஷிப்ட் இன்சார்ஜுங்குற முறையில நான் சாரி கேக்குறேன்... இத இதோட விட்டுடலாம்... நான் அவரை வார்ன் பண்ணுறேன்... "

சுந்தர் "நீங்க ஏன் கேக்கணும்... அவர் கேக்கட்டும்..."

குப்தா ஸ்ரீவஸ்தவாவிடம் "யார்கிட்ட என்ன பேசணும்னு தெரியாதா?" எனத் தனியாக அழைத்துச் சென்றார். அவர்களுக்குள் தனியாகப் பேசிவிட்டு வந்ததும், ஸ்ரீவஸ்தவா "நான் சும்மாத் தான் சொன்னேன்... மனசில வச்சுக்காதே... ஸாரி" என்றார்... 

சுந்தர் மனதிற்குள் 'வாட்டெவர்' நினைத்துக் கொண்டே டி.சி.எஸ் கணினித்திரையை கவனிக்கத் துவங்கியிருந்தான்... சூளையில் தணலெரிந்து சூடேற்றி 540 டிக்ரீ செல்சியஸில் நீராவி கொதித்துக் கொண்டிருந்தது கொதிகலனில் மட்டுமல்ல...  

சிறிது நேரம் கட்டுப்பாட்டு அறை அமைதியில் அசைவற்றிருந்தது... கண்ணாடிக் கதவு திறக்க... உள்நுழைந்த மைதீன் "சுந்தர், தும் ஜாவோ... மே தேக்லேகா..." என்றான்...

எப்பொழுதும் சிரித்தபடி இருக்கும் சுந்தர் முகத்தில் எதுவும் காட்டாமல் சென்றதைக் கவனித்த மைதீன், நடந்தது என்ன என்று புரியாமல் "க்யா, ஸ்ரீவஸ்தவ் ஜீ... க்யா ஹால் ஹே...? குப்தா ஜீ, சப் டீக் ஹே...?" என அவர்களின் நலம் விசாரித்துக் கொண்டிருந்தது கண்ணாடிக் கதவு மூடும் நேரம் சுந்தரின் காதில் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. 

- கணபதிராமன்