ராம் வலைமலர்

  இதுக்காடா...? - முடிவிலி “எழுந்திருடா, சரவணா , மணி எத்தனை ஆகுது பாரு” என்ற அம்மாவின் சொற்களைக் காதில் வாங்கியும் வாங்காதது போல தூங்கிக் கொண்டிருந்தான் சரவணன். சென்னையில் pix fx எனும் நிறுவனத்தில் வேலை பார்த்து வரும் சரவணன், விடுமுறைக்கு ஊருக்கு வந்தால் இப்படித்தான் தூங்குவான்னு அம்மாவுக்கும் தெரிந்து தான் இருந்தது. பத்து நிமிடங்கள் கழித்து, “எழுந்திருடா சரவணா” என்ற அம்மா, அவனது கட்டிலின் அருகில் காபிக் கோப்பையையும் வைத்தார். போர்வையை மட்டும் மெல்ல விலக்கி, காபிக் கோப்பையை எடுக்கப் போன சரவணனின் கையைப் பிடித்து , “எழுந்து போயிப் பல்ல விளக்குடா” என்று அம்மா சொல்ல, “லீவு தானம்மா” என்று சிணுங்கிக் கொண்டே எழுந்தான் சரவணன். சற்று நேரத்தில் சுடச்சுட அம்மாவின் கையால் மொறு மொறு தோசையும் , புதினாத் துவையலும் சேர்ந்து அவனது பசியைக் கூட்ட, எத்தனை தோசை என்ற கணக்கில்லாமல் உள்ளே சென்று கொண்டிருந்தது. “அம்மா , ஊருல வேற என்ன நடக்குது ? ” “இந்த ஊருல என்னடா நடந்துடப் போகுது. இது என்ன சென்னையா ? சொல்றதுக்கு ஒன்னு இருக்கு. ஆனா , அவன் பேரைக் கேட்டாலே உனக்குப் புடிக்காதுன்னு தான் எதுவும் ச

இஞ்சினியர் வீடு - முடிவிலி கோ வையில் கிளம்பியிருந்த கோவை - சென்னை எழும்பூர் விரைவு வண்டி திருச்சியைத் தாண்டி தஞ்சாவூர் நோக்கி விரைந்து கொண்டிருந்தது. 2 Tier AC பெட்டியில் தனது மனைவியுடன் பின்னோக்கிச் செல்லும் மரங்களைப் பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தார், மின்  வாரியத்தில் மேற்பார்வை பொறியாளராகப் பணிபுரிந்து ஒய்வு பெற்று தனது ஊருக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருக்கும் செல்வநாதன்.  என்ன தான் வருடம் ஒருமுறை விடுமுறைக்கு வந்து செல்வதென இருந்திருந்தாலும், இப்போது அங்கேயே தங்கப் போவதை எண்ணி மிகவும் நெகிழ்ந்து போயிருந்தார். இதுவரை அனல்மின் நிலையங்கள், புனல் மின் நிலையங்கள், நடுவே ஓராண்டு மின் பகிர்மானத்திலும் பணிபுரிந்து தமிழ்நாட்டின் பல ஊர்களிலும் இருந்து வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு தான் பிறந்த ஊரிலேயே தங்கப் போவதை எண்ணிய அவரின் நினைவுகள் நாற்பது ஆண்டுகள் தாண்டிச் சென்று கொண்டிருந்தது.  **** அ ன்று பிரிக்கப்படாத தஞ்சை மாவட்டத்தின் கடற்கரை நகராக, டேனிஷ் கோட்டையும், கடற்கரைக் கோவிலும் கடலின் அருகே நின்றிருந்த தரங்கம்பாடி அருகே இருந்தது செல்வநாதனின் ஊர். காரைக்காலையும், பாண்டிச்சேரியையும் இணைக்கும் சாலையில் இர