ராம் வலைமலர்

உன்னைப் போல -முடிவிலி இதுவரை மழை பெய்து சற்று ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்த நேரம், மேற்கில் கொஞ்சம் முகில்கள் விலக, மாலை நேரத்து இளவெயில் சாளரத்தின் வழி எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. எங்கிருந்தோ பறந்து வந்து சாளரத்தின் கம்பியைப் பற்றிய புறா ஒன்று 'க்குருகும்... க்குருகும்...' என்று நின்ற இடத்திலேயே சுற்றி வந்தது. "டேய், தம்பி மாறா, அந்தப் புறாவ வெரட்டுடா" என்று வரவேற்பறையிலிருந்து அம்மாவின் குரல் கேட்டது. "அம்மா, அது என்னம்மா செஞ்சது? அது பாட்டு பாடிக்கிட்டு இருக்கு. அதை ஏன்மா வெரட்டணும்?" "Window, Balcony எல்லாம் கழிஞ்சு வச்சுட்டுப் போயிடுது, நீயா துடைக்கப் போற? கேள்வி கேட்காம வெரட்டுடா" என்று அம்மா சொல்லிக் கொண்டே அறைக்குள் வர, புறா தானாகவே பறந்து போயிருந்தது. "உங்களைப் பாத்தததும் அதுவே போயிடுச்சும்மா" என்றேன் மெதுவான குரலில். "ஆமான்டா, நான் அரக்கி, என்னைப் பாத்து பயந்து ஓடிடுச்சு. உன் வயசுல எல்லாரும் கல்யாணம் செஞ்சுட்டு, செட்டில் ஆகிட்டான். நீ என்னடான்னா என்கூட உரண்டை இழுத்துட

யாரோ? - முடிவிலி 'யாத்ரிகன், க்ருப்யா த்யான் தீஜியே...' என்று தொடங்கி கால் மணி நேரம் முன்பு சொன்னதையே இம்மி பிசகாமல் ஒப்பித்துக் கொண்டிருந்தது தொடர்வண்டி நிலைய ஒலிப்பெருக்கி. ஏற்கனவே கையிலிருந்த அலைபேசியில் நேரத்தையும், வண்டி வராத தண்டவாளத்தையும் பார்த்துப் பார்த்து நான்கு மணிநேரம் கழிந்திருந்தது. இரவு ஓட்டல் அறையில் அலைபேசியில் charger cable செருகி, switch on செய்யாமல் உறங்கியதின் பலனாக, 10% என்று சிவப்பு மின்னிக் கொண்டிருந்தது அலைபேசியின் வலது மூலையில். நான் இருந்த நடைமேடையின் இரு மருங்கிற்கும் சென்று தேடியும் ஒரு charging point இல்லாதததை எல்லாம் பார்த்துவிட்டுத் தான் இப்போது இந்த இருப்பதிலேயே சுற்றி பான் பராக் கரை குறைவாக இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்திருக்கிறேன்.  'Passengers attention please, train from Gorakhpur to thiruvananthapuram Train no 21551 raptisagar express is running late by 2 hours. the inconvenience caused is being deeply regretted.' இதுவரை இரண்டரை மணி நேரம் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்ததை இப்போது இரண்டு மணி நேரம் என்று சொல்லி வருத்தப்பட்டுக் கொண்டி